Bir zamanlar hayvanlar Bir meydanda toplandılar Çünkü insanla birlikte Yaşamaktan bıktılar El aman çekmekteydiler İnsanlardan.
Yok efendim hayvanlar hoş Hayvanlar sadık Hele sahiplerine çok saygılı Muti,itaatkar Yalan da değil dediler, Biz de dostuz onlarla Hatta muhtacız.
Midelerimiz hep dolu dolu Birlikte yaşadıkça Vahşiyken avlanırdık onlara Ama kurtulma şansımız da vardıArtık evcilleştik İhtiyacımız var onlara Nemelazım taşırlar yiyeceklerimizi Ayaklarımıza?
Ama illallah çektirirler Biz hayvanlara Neymiş sebzeyi fazla sevmezlermiş, Tercih ederler karınlarını Hayvan etleriyle doyurmaya...
Hele bayram,seyran olunca Ve illaki piknik yaptıklarında Uçururlar kellelerimizi yığınla.
Düşündüler durdular Zavallı hayvanlar Ama ne yazık ki Bir çaresini bulamadılar , Yuvalarına istemiyerek geri döndüler Toplantılarını da Oybirliği ile çıkmaz ayın sonuna Ertelediler.