Kim doyurursa insanın karnını ağa da odur paşa da. Bu görüş orta çağdan kalma ve günümüz koşullarında absürb ve geçersiz.
Bu tür düşünceyi hiç yakıştıramam insana. Uygun da olmaz insan varlığının onuruna. Evcil hayvana uygun olabilir de Asla yakışık olmaz insana.
Ben çıkar uğruna el etek öpeni sayamam insandan. Ulu Tanrı öylesine yeteneklerle donatmış ki insanımuhtaç olmaz yaranmak başkarına Bazan ihtiyaçları için yeterli omayabilir de olanaklar.
Veya öyle bir panik de yaşayabilir bu yüzden. Ama insan niye tanımlanır sosyal bir hayvan diye.
Neden atalarımız El elden üstündür veya birleşmeden güç doğar gibi toplumsal yaşamı teşvik edici miraslar bırakmışlar bekalarına.
Boşuna mı söylenemekte hala Birleşmekten güç doğar diye. Tanrı tüm canlıların yaşaması Ve nesillerini devam ettirmeleri için ebediyen bitip tükenmiyeyecek bir doğa ihsan etti hepimize.
İçgüdüler verdi doğayı nasıl kullanabilmek için. Ya her derde çare olabilecek kapasitede aklı vermedi mi insan ırkına. Bunlar hepten şunun için: minnettar olacaksak bu dünyada biribe ve bir borcumuz olacaksa bir başkasına bu güç Tanrı olmalı sadece.
Hiçbir fani İster kral olsun isterse imparator Reis olsun hatta padişah Veya Tanrı hezeyanları içinde çırpınsın dursun.
Tanrıdan başka hiçbir güç yoktur Ne insan aklında ,ne de kalbinde.