Karanlıktı.

Büyük patlamanın milyar milyar yıl öncesi, karanlıktı.

Sadece karanlık. Zifir karanlık

Karanlık sürdürmedi hükmünü.

Ve büyük patlama, aydınlığa kesti sonra.

Ve evren, kainat, ay, güneş, gezegenler, yıldızlar ve dünya

Buzul çağı binlerce milyonlarca yıl sürmüş.

Sonrası mı?

Dinozorlar.

Dinozorlara da kalmamış.

Çekirdek boy vermiş, buzulun kapattığı, öldürdüm sandığı çekirdek.

Yer, yerin altı, üstü yerin ve gök, bulutlar nem

Ve su. Toprak

Kök saldı boy verdi çekirdek, tohumdu nicedir, tohum renklere dillere.

O dil, bu dil şu dil, kendi çekirdeğinden lisan geliştirdi, konuştu yazdı şarkıladı kültürünü yarattı.

Halk dedi insan insana kendi lisanınca, halk halklar.

Açıkgözler tek halk var o da biz dese de, yeşeren lisan, çiçeklenen kültür, ağaç ağaç gürleşen millet yok olur muydu hiç. Olmadı.

Seçildiği için, tanınıyor diye bilirim sanır açıkgöz, ve daha kalabalığım diye egemenlik taslar.

Boyun eğmedikçe yenilmez ama halklar.

Bilmezden gelse de, boyun eğdireceğini sansa buna inansa da.

Popaz da denediydi.

Sonucunu yaşıyoruz işte, bu dinine yandığım adada.

.

Kendisi biliyor en iyi, boyun eğdiremeyeceğini kendisi gibi olmayan hatta kendisinin varlıklarına bile tahammül edemediği iyi insanlara.

Evet, o iyi insanların duymuşluğu bilmişliği vardır ' cehenneme giden yolların iyi niyet taşları ile döşendiği' sözünü.

Olsun ama iyi insan olmak ve iyi niyetli olmak, her bir kişiye insan diye yaklaşmak ile olası.

İyi niyetli iyi insanlar bu sonucu hepten olasılık dışı saymıyordu ve hepten olasılık dışı sanılmayan bu olasılık aslında tek olasılık idi. Oldu

Nerden bilebilirdik ki demeyeceğim, aksi olsun iyisi olsun istedik hep.

Çünkü inanıyorduk Nazım Hikmet'in şiirindeki gibi ' bir orman gibi kardeşçesine' bir yaşama.

Dünya  bir orman. Kardeşlik ormanı. Isırgana da yer var bu ormanda, sürüngene de.

Türke de, Elene de, Kıbrıs Türklerine de, Kıbrıs elenlerine, Kıbrıs Ermenilerinei Kıbrıs Maronitlerine de.

İlk değil bu ve bunu son yapmak elimizde.

Sultan Süleyman'a kalmamış bu dünya, firavuna da kalmamış

Yeneceğiz karanlığın padişahlığını.

Hiroşima'ya atom bombası atılırken bir daha ot bitmez sanıyordu savaş ve ölüm şirketi emperyal güç. Hiroşima yemyeşil şimdi.

Çok uzak değil aydınlığı insanlığın, el verelim elimize, el ele verelim ve çarpıştırarak fikirlerimizi hep daha ileriye.

Karanlığın padişahlığına değil, halkların barşı kardeşliği hürriyeti dünyasına yürüyelim.

Bir ağaç gibi tek ve hür, orman gibi kardeşçesine.

TEZİMİZ TEKLİFİMİZ BU.