İhtiyaç keşfe yol açar.
Kayık, karanın yetmez olduğu, olacağı için keşfedilmiştir.
Ve merak, insanın insanlaşması sürecindeki en önemli keşiflerden biridir.
Kendini ve şüpheyi, merakı keşfetmeseydi insan, bırakın kayığı, denizi bile keşfedemeyecekti.
Dersem ki, en büyük keşfi kendisidir insanın, yanlış bir şey söylemiş olmam.
Buna yanlış diyecek olanların varlığı da kendi keşifleri ile bakidir.
Ve dünya sonsuz sayıdadır, kaç canlı yaşamışsa ve yaşıyorsa, yaşayacaksa o sayıdan da fazla dünya vardır.
Bu, herkesin dünyası kendine günlük gelir geçer cümlenin çok ötesinde bir mananın kelâmıdır.
Keşfederek kendini geliştiremeyen insanın, insanların bir dünyası olamayacağı içindir ki; kendisini oluşturamamış insanların bırakın milleti devleti, aşiret, kabile oluşturmaları bile olası değildir.
Keşfedince insan kendini, keşfetti ateşe, tekerleğe ve kayığa, yelkene olan ihtiyacını.
Ve keşfedince bir başına olamazlığı, keşfetti arkadaşı kardeşi, eşi, anne babayı,hala amca, teyze dayıyı.
Aile, aileyi keşfedince başlar konu komşu, hısım akraba, köylü hemşehri ve millet.
Öteleri keşfetme merakıdır kayığın gerekliliği ve günün keşfi yarının meraka gelmesidir.
Yarın merak edilmeye başlanınca başlar el vermek ele, taşı koymak taş üstüne ve ev etmek toprağı.
Yarını merak etmek ise dünü yaşamış olmaktan ve inkâr etmemekten geçer.
Yarını düne yaslamaktır günün koşulu.
Gün ne gündür abiler ablalar anne babalar öğretmenler eyyy.
Gün ne gündür.
Keşfedin kendinizi ve çıkın yarın diye bir uzuuuuuun bitimsiz yola.
Yarın ola hayrola, ben yarın yokum zaten diyorsanız dünsüz kalırsınız ve anlayın ki mantarların bile dünü, atası vardır.
Dünde, yarını size gün diye hazırlayanlar vardı.
Yarınlarını borçlusunuz evlatlarınıza
