Yoruluyorum yaprağına çalışmaktan açmamış çiçeklerini bir ağacın
Gün dönüyor ustüne boşa akıtılmış terlerin
örste duruyor demir dövülmemiş
Babalar çocuklarını dövüyor öğretmenler açıp kafatasını çocukların eğitiyorlar disipline itaate
Oyun disiplinsizliktir diye çığlıklanıp oğlak
çiziyor patikasını
Yasaklanmış oyunları çocuklar sürüye alıştırılıyorlar
Açılıyorum kendimden
Yırtıp kayayı
Çıkan yüze
suyunla
Ağzısuyun
Sestir
Sözdür
Dilinden
Akan
Bahçeme
Görünmeyen
kimseye
Şiirler güller
Durma
Konuş
Aksın
Gülünsuyu
Yusun
Arıtsın
Ağzından dökülen
Şiir
Günügeceyi
OkyanusuYunusu
Keçidiraşk
Elevermez
Kendini
Vazgeçmez
Kendinden
Çoğalır
Tek kalarak
Şiirim vazgeçmemdir kendimden
Varmak için İnsana