Öncesinde , küçük bir parçasıydı kocaman bir makinenin. Ancak zaman içinde sindirmediği için küçümsenmeyi, önemsene,önemsene büyüdü,büyüdü,büyüdü....
Önce kocaman parçası oldu makinenin. Arttıkça arttı önemi. En sonunda doruğuna çıktı başarının Tümü oldu kocaman makinenin.
Asla istemezdi küçülmeyi İnatla büyüdü,büyüdü,büyüdü... Artik o büyüklerin en büyüğü idi. Bugün olmasa da yaşamda, Onun hep büyüklüğü söylenmektedir dünyada...
Birey Bazında Medeniyet
Zaman zaman Medeniyet denilen insan harikasını düşünürken aslında bilim, teknoloji ve sanatta atılan hamleleri tasvir etmekten önce çağdaş dünyada yaşayan bireysel davranışlara mercek tutmalı herşeyden önce.
Örneğin çevre kirliliğinden söz edilebilir önemle. Ve bireylerin bu konu ile ilgili alışkanliklarını gözlemlemeli dikkatle.
Örnegin yerleri,sokakları bilinçsizce kirletenleri, yerlere çöp atanları mendilini kullanmak yerine Yere tükürenleri düşünürum medeniyet yoksulluğunu izlerken.
Basit görmemeli insan bu tür çirkinliklere baktıkça. Bizzat kendim görmüştüm medeni bir ülkenin bir kadınını köpeğinin atığını temizlerken cebinden çıkardığı peçete ile.
Götürmüştü atığı, poşete yerleştirerek beraberinde. Bunun yanında ses kirlilikleri de eklenmeli medeniyet karşıtlığına.
Küfürlü konuşmaları da eleştirmeli insan yaşamak isterse medenice...
Ve şöyle kapatmak isterim maksadımı medeniyet özlemiyle. Bir toplum bireyini gözlemlerken elinde tuttuğu küçücuk çöpünü atmak için bulamadığinda herhangi bir çöp kutusu,çöpünü cebinde tutmayı yeğlerse...
Orarad bir nedeniyet kıpırtısı yaşarım içimde. Umutlanırım gelecekten. Son olarak söylerim bir gerçeği altını çizerek:
Eğitimin zaferidir medeniyet.
