Hoştur gözlerle konuşmak.. Aslında konuşması özü sayılır insanın. Çağlar önce, Büyük Yunan filozofu Aristo İnsanı tanımlarken İnsan düşünen bir hayvandır demişti.
Düşünme bir bakıma ifade etmeyi de içermekte olduğundan insanın aynı zamanda  konuşan bir varlık olması ,tanımın gizli içeriğinde saklıdır. Aristo bu tanımıyla düşünmenin insan içinne kadar önem arzetmekte olduğunu vurgulamıştı. Aristo halen bir tarihtir.
Fakat insan tanımı hala ömrünü sürdürüyor. En keskin biçimde insan ürünü olan düşünce, konuşma veya yazma ile ifade bulmaktadır. Bu sayede de insan ve/veya toplumlararası iletişim, mümkün olabilmektedir.
Düşünme ve konuşma arasındaki illiyet, Aristonun ünlü insan tanımına konuşmayı da  katmaya insanı mecbur etmektedir. Hayvan sürülerinin birbirleriyle nasıl koklaşarak iletişim kurdukları bir gerçektir.
Buna mukabil insanların gözleriyle de nasıl konuşup anlaştığı herkesin malumudur. Konuşurken niye insanlar bakıyorlar birbirlerinin gözlerine. Bilinir ki herhangi bir iletişimde Gözler ve bakışlar çok önemlidir.
Çoğu kez söylemez miyiz? Kişinin doğru söylediğini gözlerinden anladığınızı ima ederek.Hatta gözler o kadar güven vermekte ki insana, "gözler yalan söylemez" diye söylenir konuşma esnasında.
Bazan da bir insanın konuşurken karşısındaki kişinin gözlerini kaçırdığını  farketmesi bir güvensizliği ifade etmektedir Ve bir de deriz ki ardından "Gözler yalan söylemez" İşte bu ifade ile insanlar arasında güvenin ne kadar önemli olduğu belirtilmektedir.