Kırsalıdır aşkın
yüzün
hüzündür
Açar
kendini yemişinde
alıcın
yüzün yağar yağmurdur
göğsüme
ah ormanın
senin insem
kişnesem
çayırına
çimeninde
uyansam
sonsuza
*****
Su tanığımdır
akıp giden kendi denizine
çağımın sanığı ben
kendi ölümüme
iki kere doğar insan
aşık olunca sonsuz olan
lâle söyle zambak söyle gül
ve dur
dokuz düşün sonra konuşma
öp
ince boyunludur
yine de toprağı kendi yırtar lâle
su istemez kimseden
alır ve açar
çocukların yakasına
nazlanmaz verir kendini
güne geceye
kuşluk ve ikindiye
yarin ağzına
bengisu
dökülür göğsünden
şelale
can kayıpsız
zelzele
*******
Uzanırım yaşamaya
Ovadır sesin
Soluğun rüzgâr
Eser ışığı
Kadim zamanların
Suolur
Akar
İncelir dalında gün
Güledöner
Şiirdir deniz
ağzında kiraz
