İnsan yokken dünyada Kavga ve döğüş vardı canlılar arasında Dert vardı,kan vardı,ölüm vardı. Dünya cehennemden beterdi adeta. Bu şartlarda ölmek bile daha olağandı yaşamaktan.
Çünkü insan dışında canlılarda paylaşma kültürü oldukça sınırlıydı.. Belki de sadece ana,yavru ile sınırlıydı sadece uzunca süre aç kaldıklarında hayvanlar Hemcinslerine hatta kendi kandaşlarına saldırarak birbirlerinin etleriyle beslenip canlı kalmayı başarabiliyorlardı.
Bu feci bir olay ama bu doğaldı Açlıklarını gidermek ve çoğalmaktan başka gaileleri yoktu hayvanların. Bunun için de sadece doğal güçlerini kullanmakla yetinmek źorundaydılar, Yaşamlarını sürdürebilmek için Doğanın uygun gördüğü bir tarzda beslenmek, Yine doğanın öğrettiği kadarınca döllenmek Ve çoğalmak onlar için yeterli gereksinimlerdi .
İnsani anlamda sevgiden de söz edilemezdi mutlaka. Buna karşın öfke vardı döğüş vardı Ve bol keseden kan ve vahşet vardı dünyada, Belki de artık zamanıydı dünyadaki büyük değişimin.
Ve nihayet gerçekleşti büyük değişim.: İnsan dünyaya geldi. Veya insan oluştu da denilebilir buna. Ve insan öğrenmeyi kısa zamanda öğrendi. Zeki oluşun etkisiydi büyük oranda. İnsanlar öğrenilmiş becerilerden mahrumdular dünyaya geldiklerinde...
Her şeyden önce yaşamını idame etmek için Savaşmaýı öğrenmek zorundaydı insan. Bunun için beraberinde dünyaya getirdiği Aklı kullanarak ve çevresini gözlemliyerek uyum sağlıyarak Ve de kendinden güçlü hayvanlarla uzak mesafeden döğüşebilmek için silah yapmayı öğrendi.
Amaç neslini devam ettirmekti. İlk önce öldürdükleri hayvanlarla besleniyorlardı Daha sonra aletler geliştirerek toprağı işleyemek suretiyle Avcılıktan çiftçiliğe geçti.
Kısaca aklıyla yarattığı aletleri geliştire geliştireUygarlık yolunda önemli adımlar attı Kanlı savaşları meydana getiren öfke gittikçe etkisini kaybederek kin ve öfkenin yerini SEVGI aldı.
Sevgi insanın en büyük kazanımıydı. Bundan sonra ortaya çıkacak daha büyükdeğişim savaşın sonlanıp yerini barışın almasıdır.
Ve artık insanın tek hedefi BARIŞ olacaktır. Bilinmeli ki barışı yaratacak yegane duygu İNSANI SEVMEKTİR.