Yalnızlık,genelde şikayet edilen bir yaşam şekli midir? Malum insan sosyal yaşam için yaratılmış bir canlı olduğu bilimsel ve deneysel bir doğru .
Gerçi bazan yoğun geçen bir günün ardından Keşke yalınız kalıp dinlensem Veya kendimi dinleyebilsemdiyebilir insanlar.
Ancak bu istem çok sürmez. İlle de insan başka insanlarla birlikte olmak ister. Yalnızlığa tepkili şairler,yazarlar oldukça fazla.. Bakın Fuzulinin şu mısralarına:
"NE YANAR KİMSE BANA ATEŞİ DİLDEN ÖZGE NE AÇAR KİMSE KAPIM BAD-I SABADAN GAYRI" Ama mutluluğu yalnızlıkta arayanlar da az değildir mutlaka.Dinimizden harika bir örnek Yüce peygamberimiz yalnızlığa çekilerek Kuran-ı Kerimi Tanrı katından indirip, İnsanlığa hediye etmedi mi?
Daha nice doğrular yalnızlık esnasında doğmadı mı?
Ve YÜCE TANRI EVRENİ YALNIZ BAŞINA YARATMADI MI? Ünlü Alman düşünürü J.G Fichte'nin bakın söylediği şu tümceye. YALNIZLIĞI SEVMİYEN ÖZGÜRLÜĞÜ SEVEMEZ"Bunun aksini söylemek ne kadar gerçekçi.
Ya değerli şair Özdemir Asaf' ın şu altın mısraları:
"YALNIZLIK ASLA PAYLAŞILMAZ PAYLAŞILSA YALNIZLIK OLMAZ" ne kadar manidar. Elbette yalnızlığa özenmekle yalnızlığa gömülme kastedilmemeli bu bağlamda. Çünkü insan sosyalleşmenin bir ürünüdür. Ancak ünlü Alman filozofu, Fihte'ye katılmamak olası mı?
Özgürlüğün tadını yalnızlıkta bulmuyor muyuz? En güzel hayallerin yalnızlıkta yaşanmakta olduğu yalan mı?
Lütfen yalnızlıktan şikayet ederken daha insaflı olabilir miyiz..?? Kalabalıklar da gerekli olur çoğu zaman İnsanoğlunun yaşamında.
Ama yaratıcılık denilen mucize yetenek, her zaman nükseder yalnızlık esnasında.