Bir toplumun etik değerlerine yüzde yüz adapte olan insan etik açıdan iyi insan demektir. Aksi eylemde bulunan da haliyle kötü insandır... Toplu yaşamaya alışık insanlar ille de sürekli olarak iyi veya kötü sınıflara ayrılmaz. Sınıfsal ayırım değildir iyilik kötülük.
İyi insan iyi olduğunda iyidir kötü olduğunda da kötüdür. İyiden kötüye veya tersine kötüden iyiye de dönüşebilir zaman sürecinde insan... Evrim insanın yapısında var. Yoksa her zaman iyi, iyi olur kötü de hep kötü kalmaya mahkum olur diye bir koşul olması halinde böyle bir oluşum demokratik hareketlilikĺe de çelişebilir.
Bu da toplum yapısında yeniçağda yıkılan kast sistemi yerine iyiler ve kötüler diye yeni bir kast düzeni meydana gelir ki bu sosyal evrime de aykırıdır. Özgürlük tanımı ile de bağdaşmamaktadır. Demek ki insanoğlu iyi veya kötü olarak yaratılmadığı gibi toplum yapısı da asla iyiler ve kötüler olarak sınıflara ayrılmaz.
İnsanı yurttaş olarak belirlemek gerektiğinde de insanlar keskin hudutlarla iyi insanlardan oluşan iyi yurttaşlar veya bunun tam karşıtı kötülerden oluşan kötü yurttaşlar diye olası bir sınıflandırma, tamamen abesle iştigal...
Sadece didaktik anlamda toplum ve toplum kurumlarında iyi insan ve İyi vatandaş kavramları ideal amaçlar için kullanılabilir. Hiç kuşku yok ki bu idealler eğitim kurumları için de çok önemli sosyal değer yargılarıdır.
Ne mutlu iyi vatandaşları çoğunlukta olan iyi vatandaşları egemen ve kötülere karşı da cesur olan toplumlara.