İsmail BOZKURT
Corona belası benim gibileri, kitaba ulaşma konusunda da sıkıntıya soktu. Zaman zaman kitapçıları dolaşıp bol tarafından kitap alma gibi bir alışkanlığım var(dı). Ne yazık ki yaklaşık bir buçuk yıldan beri bunu yapamadım.
Gereksinin insana her şeyi yaptırırmış. Daniel Defoe’nun “Robinson Cruzoe”su bir anlamda bunu işler. Issız bir adaya düşen Robinson, yaşamını sürdürmek için gereksinimlerine bir bir çare bulur. Bu Coronalı günler de, teknolojinin işe girdiği internet üzerinden sipariş vererek alışveriş yapma yanında, teknoloji ile pek ilişkisi olmayan “evden eve kurye” yöntemini de ülkemize getirdi ve kişi olarak ben bu yöntemle bazı kitaplara ulaşma olanağı buldum. Sağ olsun Abdullah Azizoğlu da “Hayata Dair Şiirler” adlı şiir kitabını bu yöntemle bana ulaştırdı. Onun bu yönünü bilmiyordum, öğrenmiş oldu. Daha da önemlisi ilgimi çekti, bazı şiirleri dikkat çekici!
MASKE MESELESİ
Abdullah Azizoğlu’nun, Coronayı ironik/esprili bir dille anlatan, insanı gülümseten, hatta kolayca kahkaha atan kişilerdenseniz size kahkaha da attıran bir şiirini paylaşmaya ne dersiniz? “Maske Meselesi” başlıklı şiir aynen şöyledir:
Yaş yetmişi devirdi ama henüz çok gencim
Lâkin gelin görün ki böyle zulüm görmedim
Eşkıya kamuflajı rağbette bu aralar
Takmayan, zaptiyenin gazaplarına uğrar
Ya paranı isterler ya yurda hapsederler
Öyle uyduruk olmaz, her şeyi beğenmezler
Maskedir bu lâf değil, kalite bulacaksın
Eğer burada yoksa oradan alacaksın
Emir büyük yerlerden, maske, derhal ve şimdi
Takana rast gelirsek virüs ayvayı yedi
Kamuflajlar yetmedi, bir de mesafe çıktı
Uyanı da bulursak, virüs sınıfta kaldı
Bu salgın, tutsak etti doktoru da bizi de
Seksenlik teyzeyi de on beşlik tazeyi de
Herkes başka havada, bendenize gelince
İlk başta inanmadım corona illetine
Dedim uydurmadır ilaç şirketlerinin
Halkı böyle soyarlar âdettendir velâkin
Baktım ki düğün dernek toplantı vesaire
Virüs hazretlerini serpiyor memlekete
Aymazlığı görünce bende şafak atmıştı
En pahalı maskeyi bakkal bana satmıştı
Sonunda bulaştım ki salgınlardan beş beter
Maskeyle yatıyorum, görseler gülecekler
Kolay da sevmemiştim hava vermez mereti
Ama gerçek şudur ki pek de fena durmadı
Geçinip gidiyoruz nefes alamasam da
Elli yıllık arkadaş görüp tanımasa da
Aramızda sorun yok, fiyakamı bozmuyor
Tıraş olmasam bile kimseler fark etmiyor
Abdullah Azizoğlu’nun şiirlerinde ironili/esprili söylemi sıkça görmek olanaklı! Neyzen Tevfik’i sevdiği de anlaşılıyor. Ona nazire bile yazmış
“BİLGECE” SÖZ YA DA “ÇIĞLIK”
Abdullah Azizoğlu’nun 240 sayfalık kitabında iki dizeden, dörtlükten ya da 5-6 dizeden oluşan çokça şiir var. Bu şiirlerde genellikle bir çığlık ya da bilgece bir öz var. “Eyvah” başlıklı dörtlük şöyledir:
“Buzda kayıp düşmeyen, yağmurda ıslanmayan
Toprağın kokusunu bir ovada almayan
Markasız olamayan alnı da terlemeyen
Nesiller yetişiyor bir hayvan okşamadan”
İki dizelik “Eyvah 2” bana, şairi kesin olarak bilinmeyen "Ol mâhîler ki, deryâ içredir, deryâyı bilmezler!" (O balıklar ki denizdedir ama denizi bilmezler) dizelerini anımsattı:
“Ormanları sevmişim ağacını görmeden
Ağacı orman yapan çiçeğini bilmeden”
“Kitap” başlığı taşıyan iki dizesine bakalım:
“Ölü diri iyi kötü neyi verseniz saklar
Birkaç sayfa kitaba nice dünyalar sığar”
BİR GÜZELİN ENDAMI
Abdullah Azizoğlu’nun sevdiğim bir şiiri de “Girne” adını taşır. Önce şiiri paylaşayım:
Demişler ki zamanında
Girne, içine girme
Girersen eyleşme…
Eskiler haklı,
Tecrübeyi konuşturmuşlar…
Geldin mi bir kere Girne’ye,
Eyleşiyorsun.
Ve iş işten geçiyor
Ruhundan yakalıyor insanı,
Gidemiyorsun.
Bir de denizden bakarsanız
Bir demet beyaz gülün
Dalından koparılmadan
Toprağa serpilmiş sanırsınız.
Yine de olur ya bazan
Kaçıp kurtulmak istersiniz
Bu güzelin esaretinden
Lâkin
Yola çıkmadan önce
Endamına bir daha bakarsınız
Beylerbeyi’nden
Bir daha aşık olur,
Terk etmeye kıyamazsınız.
Abdullah Azizoğlu, benim de çok iyi bildiğim, Girne’nin Beylerbeyi’nden (Balapayıs’tan) görüntüsünü; bir daha aşık ettiren (ve de esiri yapan) güzelin “endamı”na benzetir. Ayrıca Girne ona göre denizden bakıldığında, “dalından koparılmadan toprağa serpilmiş bir demet beyaz gül” gibidir.
Azizoğlu’nun yazdıklarına katılıyorum, daha doğrusu katılırdım: Girne’yi Girne olmaktan çıkaran betonlaşma ve çarpık kentleşmeden önceki “endam”ı ile! Belki de şiir o dönemde yazıldı.
Tabii ki Bellapais’ten görüntüyü en son yıllar önce görmüştüm. Eğer, o görüntü hâlâ daha, “bir daha aşık ettiren güzelin endamı”na benzerse, beton yığını ile çarpık kentleşme bile, -en azından Başapayıs’tan görünen- o güzelliği yenemedi demektir.
Keşke öyle olsa! İlk fırsatta gidip bakacağım.
SON OLARAK
Abdullah Azizoğlu’nu kutlarım. İyi ki yazmış ve ne iyi eder yazmayı sürdürerek?
Elbette ki 240 sayfalık bir kitabı (Hayata Dair Şiirler, Cinius, İstanbul) birkaç şiirle anlatmanın olanağı yok. Kitap oldukça zengin bir içerik taşır. Bu arada uzunca öykü şiirleri ile hamasî ve “Turan” şiirleri de var.
Bu yazıda son olarak, yaşantımızın vazgeçilmezlerinden ve neredeyse hep güncel olan “Kıbrıs’ta Seçim” dörtlüğünü de paylaşıyorum:
“Seçim olur sandığa nazlanarak gideriz
Merak bile etmeden sonuçları bekleriz
Biliriz ki eskiler topyekün seçilmiştir,
Öbür seçime kadar ‘bunlarla olmaz’ deriz”
Ne dersiniz? Abdullah Azizoğlu’nun dediği gibi, yakın bir zamanda yapılacak olan erken seçimde sandığa nazlanarak mı gideceğiz? Merak bile etmeden mi sonuçları bekleyeceğiz? Eskiler yine topyekün seçilecek mi? Seçim bittikten sonra da bizim seçtiklerimiz için bir sonraki seçime kadar ‘bunlarla olmaz’ mı deyip duracağız yine?
